آخر فیلم چی شد؟

پس آخر فیلم چی شد؟ یا آخر سریال؟

این سوال یا غرغریه که عده‌ی زیادی از افراد پس از پایان فیلم یا سریال می‌کنند و اکثرا از این وضعیت شاکی هستیم. بخاطر این هست که پایان فیلم باز هست. این سبک برای بعضی از داستان های فیلم و سریال هست که طی مسیر داستان مهمه و نه پایان. پس اگر تابحال به این مسئله دقت نکردید یه فیلم و یک سریال در این زمینه معرفی می‌کنم: (  فیلم سه بیلبورد خارج از ابینگ میزوری :  Three Billboards Outside Ebbing Missouri ) و سریال : ( گمشده: Lost )

بنده خودم رو باهوش و دانشمند نمی‌دونم ولی تعجب می‌کنم که چرا برای عده‌ای فقط پایان فیلم اهمیت داره و اینکه چرا متوجه نیستند که بعضی از نوع داستان فیلم‌ها نیازی به بسته شدن و مشخص شدن پایانش نیست.

اگر نخواستید فیلم رو ببینید یا اگر قبلا دیدید؛ ادامه‌ی مطلبم رو بخوانید.

در این فیلم به هیچ‌وجه پایان فیلم مهم نیست. مهم روابط شخصیت‌ها بر اثر سه تابلویی هست که یک زن با نصب نوشته‌هایی روی آن، پلیس جنایی محلی رو به چالش می‌کشه و باعث جنجال و کنش‌ها و واکنش‌های عدیده و پیچیده می‌شه. اینکه یک زن مسئله‌ی کشته شدن دخترش رو با ایده‌ای عجیب سعی در پیگیری و یافتن قاتلش داره. مخاطب اصلا به ذهنش خطور نمی‌کنه که همان پلیس‌های طرف مخالف این زن روزی همدردی خودشون رو ابراز کنند و همراهش بشن.

مسائل مهم این فیلم شخصیت‌پردازی قوی و رخ دادن نوع اتفاقاتی هست که به افراد پلیس به  اصطلاح مخالف این زن رو تغییر مسیر میده. در آخر فیلم دو نفری رو با هم می‌بینیم که در ابتدا هرگز فکرش رو نخواهیم کرد که این دو نفر با هم به صلح برسند. البته این هم نوعی پایان هست ولی نه اون پایانی که اکثرا دنبالش هستند. چون فیلم بر این مبنا ساخته نشده که قاتل دختر این زن پیدا بشه و به مکافات عملش برسه. پس نوع فیلم رو خود داستان طراحی شده معرفی می‌کنه و در آخرین ثانیه فیلم به این نتیجه می‌رسیم ولی اگر ذهن‌مون صرفا درگیر همین باشه که قاتلش چی شد این دیگه مشکل تشخصی خود ماست نه فیلم.

و توضیح دیگه اینکه یک‌سری فیلم‌‌ها هستند بخاطر ضعف داستان پردازی‌شون بی‌جهت آخر فیلم رو باز می‌گذارند تا خودشون رو برای تصمیم گیری پایان فیلم خلاص کنند. درسته که این یک سبک هست ولی برای سبک داستانی مربوط به خودش جواب‌گو هست.