نگاهی کوتاه به سریال آقازاده

امروز آخرین قسمت سریال آقازاده منتشر شد و به تماشای آن نشستم.

بازیگران خوبی از قبیل جمشید هاشم پور، امین تارخ و لعیا زنگنه و بازی بی‌نظیر امین حیایی که نقش متفاوتی را بازی کرده و بسیار از آن لذت بردم. چرا که امین حیایی اغلب در نقش‌های کمدی خوش درخشیده اما نقش جدی که در این سریال ایفا کرد بسیار خوش درخشیده است.

نقاط ضعف این سریال اعم از نوع روایت داستان و کشش بی‌دلیل و بی‌رنگ و لعاب آن که تنها علتش کسب درآمده بوده و بس. ضعف دیگری که در سریال‌های ایرانی که در این سریال هم شاهدش بودم شخصیت پردازی فوق‌العاده ضعیف آن است که تنها مسبب‌ آن نویسندگی و کارگردانی می‌باشد.

برای مثال: نیما بحری که شخصیت بسیار بی‌رحم و خودخواه به تصویر کشیده شد و سپس در اواخر سریال پس از اینکه دوباره روانه زندان می‌شود دچار تغییر و تحول درونی شده؛ که به هیچ‌وجه باورپذیر و قابل توجیه نیست و مخاطب را قانع نمی‌کند.

اگر این مجموعه در قالب یک فیلم ساخته می‌شد شاید بتوان گفت که بخاطر مدت زمان کوتاه یک فیلم نسبت به سریال این ضعف قابل چشم پوشی می‌شد اما فیلم‌های بسیاری هست که روند تغییر تحول شخصیت بسیار حرفه‌ای و باور‌پذیر طی شده است.

فیلم‌هایی نظیر جوکر، آقای لازار، برباد رفته و .

سریال هایی همچون lost و Breaking bad و.

سریالی که اخیرا دوباره تماشا کردم سریال Breaking bad بود که در این سریال شاهد تغییر و تحول نقش والتر وایت و همسرش و همچنین شریک کاری او جسی پینکمن بودم که بسیار منطقی پیشرفت و تحول درونی و تغییر رفتارها و اعتقادات آنها مخاطب را متعجب و یا شوکه نمی‌کند. به عبارتی دقیق‌تر با تغییر آنها در طی سریال دچار حس غریب با این نقش‌ها را نداشتم.

نه تنها حس غریبی نداشتم بلکه بیشتر جذب و محو تحول آنها شدم و باعث می‌شد با علاقه‌ی بیشتری داستان را دنبال کنم. نمی‌شود گفت که این سریال خالی از نقص و ایراد بود ولی چون نقطه قوت‌هایش بر ضعف‌های ریزش غلبه می‌کرد.